اثر Trixie Smith بر دیگر خوانندگان بلوز نیز تأثیر گذاشت. همچنین در دهه ی 30 این عبارت برای توصیف ریتم و ضرب آهنگ، برای مثال در “Rockin’ in Rythem” اثر Duke Elington استفاده می شد.
در سال 1947 خواننده ی بلوز Wyvonie Harris، “Good Rockin’ Tonight” را کاور کرد که به رتبه یک بدل شد.
آلن فرید، دی جی اهل کلیولند برای نخستین بار استفاده از این عبارت را برای توصیف موسیقی ریتم و بلوز در رادیو پخش می کرد.
دی جی هایی مانند او با پخش این نوع موسیقی در رادیو موجب فراگیر شدن آن در میان نوجوانان سفید پوسیتی شدند که برایشان این موسیقی عجیب و هیجان انگیزتر از هر آنچه پیش از آن شنیده بودند بود.
در سال 1954 با ظهور الویس پریسلی سفید پوست خوش چهره ایی که صدایش مانند یک سیاه پوست بود این محبوبیت اوج گرفت.
با ظهور او موسیقی خواانده های سیاه پوستی چون چاک بری و لیتل ریچارد در که تا چند سال قبل خوانندگان ریتم و بلوز محسوب می شدند در کنار موسیقی خوانندگان سفید پوستی چون بادی هالی و ادی کورهان قرار بگیرید و راک اند رول نام گیرد، زیرا همه ی این موسیقی ها یک قشر خاص را هدف می گرفتند: نوجوانان شهری سفید پوست برای آن ها این موسیقی سمبل سرکشی بود.
مترجم، نویسنده و گردآرونده: علی زینلی
منابع:
تحقیق شخصی مترجم و با اقتباس از نوشته ی ورودی موزه ی تالار مشاهیر راک اند رول در کلیولند
وب سایت رسمی rockhall
وب سایت رسمی .britannica
©کپی برداری از این مطالب و قرار دادن آن در وب سایت ها و وبلاگ ها به صورت مقاله یا هر فرمت دیگر بدون ذکر نام گیتاران پیگرد قانونی دارد.
