رَگتایم، ژانر موسیقی آمریکایی متمایزی با سنکوپ کردن یا ریتم های با قطع و وصل بسیار است. محبوبیت آن بین سال های 1985 و 1981، از ترکیب سنکوپ آفریقایی و موسیقی اروپایی به خصوص، رژه John Philips Sousa (آهنگساز و رهبر ارکستر اهل ایالات متحده آمریکا بود که در سبک رمانتیک فعالیت می کرد. وی در طول عمر هنری خود تعداد زیادی مارش نظامی و حدود 15 اُپِرِت نوشت) ریشه گرفته است. در سبک رِگتایم آهنگسازان کلاسیکی چون Erik sati, Claude Debussy, Maurice Ravel و Igor Stravinsky تأثیر گذاشته اند.
رَگتایم در میان گروه های مارش آمریکایی آفریقایی و قطعات پیانو به نام ” jigs” گرفته شد و با شروع قرن 20 به صورت گسترده ای میان شنوندگان و رقصندگان، اجرا کنندگان و نویسندگان آمریکای شمالی محبوبیت گسترده ای گرفت و توسط افراد بسیاری در همه بخش های جامعه گسترده شد.
اوج موفقیت سبک رگتایم قبل از این بود که ضبط صدا به صورت گسترده ای در دسترس همگان باشد، زیرا در ابتدا ضبط صدا نبوده و نت های موسیقی به همان صورت قدیمی روی کاغذ بوده و یا روی رول های پیانو (رول های کاغذای بودند که به هم پیوسته پیانو که به صورت ادامه دار پشت سر هم بودند) نوشته می شد زیرا اجرای زنده و یا ضبط صدا نبود.
Scott Joplin آهنگساز رگتایم بین سال های 1868-1917، که به “پادشاه رگتایم” معروف است بیشترین شهرت خود را برای “Maple Leaf Rag” و “The Entertainer” به دست آورد.
مترجم و گردآورنده: د. مقدس زادگان
منبع: تحقیق در دهکده جهانی
©کپی برداری از این مطالب و قرار دادن آن در وب سایت ها و وبلاگ ها به صورت مقاله یا هر فرمت دیگر با ذکر منبع و نام گیتاران بلامانع است.
