لئو بروور مزکوئیدا(Leo Brouwer Mezquida) آهنگساز، گیتاریست و رهبر ارکستر کوبایی در سال ۱۹۳۹ در هاوانا در یک خانواده‌ی اهل موسیقی چشم به جهان گشود. او اولین درسهای موسیقی را نزد پدرش، «خوان بروور»(Juan Brouwer) و عمه‌اش «کاریداد مزکوئیدا» فراگرفت. در همان دوران دایی بزرگش، «ارنستو لکونا»(Ernesto Lecuona) در مقام آهنگساز و پیانیست شهرت فراوانی داشت. درس های گیتار را در سال ۱۹۵۳ با «ایزاک نیکولا»(Isaac Nicola) آغاز کرد. نیکولا مؤسس مکتب نوین نوازندگی گیتار در کشور کوبا محسوب می‌شود. بروور دو سال پس از آغاز درس هایش با نیکولا به صورت شخصی یادگیری آهنگسازی را شروع کرد.
سال ۱۹۵۹ برای بروور مصادف شد با دریافت بورس تحصیلی به منظور مطالعات تکمیلی در دانشگاه هارتفورد آمریکا و نیز آهنگسازی در مدرسه موسیقی جولیارد نیویورک، جایی که او نزد وینسنت پرسیکتیVincent Persichetti)، استفن ولپ (Stefan Wolpe)، ایزادر پرید(Isadore Preed)، جی دیه‌منته(J. Diemente) و ژوزف ایادون(Joseph Iadone) مشغول به تحصیل شد. در سال ۱۹۶۰ او به عنوان مدیر انستیتو هنر و سینمای کوبا منصوب شد. در این جایگاه بروور موسیقی فیلم های متعددی را در داخل و خارج از کوبا ساخت. از این زمان به بعد او در موسیقی آوانگارد کوبا از طریق خدمت در مقام مشاور رادیو هابانا و تدریس در کنسرواتوار ملی و گاه دانشگاه‌های خارج سهیم بود. او مسابقه و فستیوال گیتار کوبا که هر دو سال یکبار برگزار می‌شود را تأسیس کرد و تا سال ۱۹۸۱ مدیر ارکستر ملی کوبا بود. اشتغال به رهبری ارکستر بروور را راهی کشورهای متعددی کرد.
برای بروور در کسوت آهنگساز می‌توان قائل به سه دوره‌ی رشد شد. اولین دوره از ۱۹۵۴ آغاز می‌شود که در آن برور به جستجو در منابع گیتار مشغول می‌شود و آثاری خلق می‌کند که حاصل جمع فرم های سنتی کلاسیک و الهاماتی از موسیقی کوبایی است. در دهه‌ی ۱۹۶۰ پس از انقاب کوبا در فستیوال پاییزه‌ی ورشو شرکت کرده و با آثار آهنگسازان آوانگارد نظیر «پندرسکی» و «بوسوتی» آشنا می‌شود و از آنها و دیگر آهنگسازانی که کوبا را از بیرون می‌بینند در جهت سبکی بسیار شخصی تاثیر می‌پذیرد؛ سبکی که استفاده از تکنیک های مدرن مختلف نظیر عناصر پست سریالیسم و موسیقی تصادفی را شامل می‌شود.
اواخر دهه ۱۹۷۰ مصادف است با سومین دوره که بروور خودش آن را رومانتیسم افراطی(hyperromanticism) می‌نامد؛ بازگشت به ریشه‌های آفریقاـ کوبایی همراه با عناصر تکنیکی سنتی و مینیمالیسم. علاوه بر موسیقی فیلم‌های متعدد، او آثاری برای ارکستر نیز نوشته است که شامل کنسرتوهایی برای گیتار، فلوت و ویولون است. همچنین آثاری برای ارکستر مجلسی نیز خلق کرده است که در اغلب آنها گیتار حضور دارد. بسیاری از ساخته‌های او برای گیتار شهرتی جهانی دارند و در رپرتوار جاری گیتار جایگاهی محکم پیدا کرده‌اند و توسط گیتاریست ها در سرتاسر جهان اجرا و ضبط شده‌اند.
گردآورنده: د.مقدس پرور
منبع: وب سایت رسمی بابک ولی پور
©کپی برداری از این مطالب و قرار دادن آن در وب سایت ها و وبلاگ ها به صورت مقاله یا هر فرمت دیگر با ذکر منبع و نام گیتاران بلامانع است.
