سومین خوسه رامیرِس در بوئنُس آیرسِ آرژانین، در سال 1922 متولد شد.
او تنها سه سال داشت که پدرش به اسپانیا بازگشت تا مدیریت کارگاهِ پدرش خوسه رامیرِس اول را به عهده بگیرد.
از شاگردی نزد پدرش خوسه رامیرس دوم، در دورانِ دشوارِ رکود جهانی و جنگ داخلی اسپانیا، رامیرس سوم خیلی زود اثبات کرد که می‌تواند یک محققِ خستگی ناپذیرِ موسیقی و تاجری توانا باشد.
تحت سرپرستی او نه‌تنها کارگاه رشد کرد، بلکه به یک شرکت بزرگ تبدیل شد. همچنین رامیرِس سوم تعداد زیادی از کارآموزان را استخدام و به آنها تعلیم داد. بسیاری از آنها سالیان طولانی در کارگاه او کار کردند و در ساخت گیتار استاد و مشهور شدند.
از جمله پائولینو برنابه Paulino Bernabé ، فِلیکس مانسانِرو Felix Manzanero، مانوئل کونترِراس Manuel Contreras، مانوئل رودریگِس Manuel Rodriguez، ایگناسیو روساس Ignacio M. Rozas، مانوئل کاسارِس Manuel Caceras، میگِل مالو مارتینِس Miguel Malo Martinez، خوسه رومِرو José Romero ، خوسه رامیرِس چهارم José Ramirez IV و…
از آنجا که چوب صنوبر آلمانیِ (German Spruce) با کیفیت عالی کمیاب شده بود رامیرِس سوم از چوب سرو یا سدر(Cedar) به عنوان صفحه صدا (Top) استفاده کرد. خوسه، سرو قرمِز غربی Western Red Cedar را پس از آزمون‌های بسیار کشف کرد و ارتقاء بخشید. پس از ساخت صفحه صدا از چوب سرو یا سدر او توانست هنرمندان بزرگ را متقائد کند که از این مدل استفاده کنند.
در سال 1960 زمانی‌که آندرِس سگوویا(Andres Segovia) شروع به نواختن یکی از گیتار‌های رامیرس سوم با استفاده از چوب‌های جدید کرد، تاثیر بسیاری بر روی دیگر گیتاریست‌ها گذاشت و آنها مشتاق به استفاده و خرید ساز‌های رامیرِس سوم شدند.
مترجم، نویسنده و گردآورنده: م.مؤذن
ویراستار: ر.انبارداران
منبع: وب سایت رسمی رامیرس
©کپی برداری از این مطالب و قرار دادن آن در وب سایت ها و وبلاگ ها به صورت مقاله یا هر فرمت دیگر با ذکر منبع و نام گیتاران بلامانع است.
